خرید ایزوبوتیل استات | فرمول ایزو بوتیل استات | قیمت ایزو بوتیل استات
خرید ایزوبوتیل استات | فرمول ایزو بوتیل استات | قیمت ایزو بوتیل استات
خرید ایزوبوتیل استات | فرمول ایزو بوتیل استات | قیمت ایزو بوتیل استات :
اگر بخواهیم ایزو بوتیل استات را در یکی از دسته بندی‌ها بگنجانیم، در دسته استرها جای می‌گیرد. دسته ای که همه آنها بویی شبیه به میوه دارند. این حلال استری، به شکل مایع بی رنگ است. یکی از ترکیب‌های شیمیایی آلی است که از واکنش الکل ایزوبوتانول با اسید استیک به دست می‌آید. به عنوان کاتالیزور این واکنش، از یک اسید قوی مانند اسید سولفوریک استفاده می‌شود. در این یادداشت می‌خواهیم در مورد تمام ویژگی‌ها، کاربردها و هر چیز دیگری که لازم است در مورد ایزوبوتیل استات بدانیم، صحبت کنیم.
شکل اصلی ایزو بوتیل استات
این حلال که در دسته استرها قرار می‌گیرد، یک مایع بی رنگ است. وزن مولکولی این استر، نزدیک به ۱۱۶گرم بر مول است. و در دمای ۱۱۸ درجه سانتی گراد به جوش می‌آید. وزن مخصوصش ۸۷۵,۰ گرم بر سانتی متر معکب است. نام دیگرش متیل پروپیل اتانوات دو است. بوی میوه‌ها را می‌دهد و در بعضی از میوه‌ها مثل گلابی و تمشک، به طور طبیعی وجود دارد. غلظت‌های بالاترش می‌تواند بوی نامطبوعی ایجاد کند. یا حتی موجب سردرد و سرگیجه و افسردگی‌های مزمن بشود.
خطرات ایزو بوتیل استات
تهدید سلامتی
اولین خطری که می‌تواند ایجاد کند، برای دستگاه تنفسی است. اگر حلال غلظت بالایی داشته باشد و بوی نامطبوعی ایجاد کند، می‌تواند قسمت فوقانی دستگاه تنفسی را تحریک کند و باعث تهوع، استفراغ و سرگیجه بشود. و حتی در صورت ادامه پیدا کردن، می‌تواند باعث از دست دادن هوشیاری هم بشود. حالت مایع آن می‌تواند چشم و پوست را به شدت تحریک کند.
آتش سوزی و اشتعال
این حلال قدرت اشتعال دارد. دمای جوش آن ۱۱۸ درجه سانتی گراد است. اما اگر قرار باشد آتش بگیرد، در دمای ۲۲ درجه سانتی گراد، می‌تواند مشتعل شود. بهتر است مخزن‌های ذخیره این حلال را دور از منابع حرارتی، دور از نور مستقیم خورشید و در محیط‌هایی قرار بدهید که تهویه مناسبی دارند. محیط نگهداری را طوری تعیین کنید که به در صورت بروز هر گونه مشکلی، به سرعت آن را با کف ضد الکل یا کپسول دی اکسید کربن خاموش کنید.
خطر انفجار بخار ایزو بوتیل استات در خانه و خارج از آن هم زیاد است. حتی در فاضلاب هم می‌تواند آتش بگیرد. حتی اگر ظرفی را که پر از این حلال استری است را حرارت بدهید، امکان اشتعال وجود دارد. پس توصیه‌های لازم در مورد آتش گرفتن این محصول را جدی بگیرید. ۲۲ درجه، دمای متعادل یک اتاق در تابستان است.
کاربردهای اصلی ایزو بوتیل استات
ایزوبوتیل استات، خواصی شبیه به بوتیل استاد دارد. در صنایع رنگ و رزین، تینرها، لاک‌ها و پوشش‌ها، چسب‌ها و پاک کننده‌ها استفاده می‌شود. صنایع داروسازی هم از این استر استفاده می‌کنند. در تولید چرم مصنوعی نیز کاربرد دارد. ویسکوزیته این ماده نسبت به نرمال بوتیل استات پایین تر است و نسبت به لاک‌هایی که حالت نرمال آن را دارند، سریع تر خشک می‌شود. گاهی وقت‌ها نیز به دلیل قیمت پایین تری که دارد، جایگزین نرمال بوتیل استات می‌شود.
حلال بودن و کاربردهایش
مقدار آب موجود در ایزوبوتیل استات پایین است و به عنوان یک حلال، در لاک‌های واکنشی استفاده می‌شود. برای آزمایشگاه‌های شیمی آلی، یک انتخاب مناسب است.
یکی از مواد اولیه ساخت لاک ناخن است و قابلیت این را دارد که لاک‌های مختلفی را که روی ناخن‌ها زده می‌شوند، پاک کند. همین طور در محصولات مراقبت ناخن هم از این ماده استفاده می‌شود.
خاصیت بسیار مناسبی در حلال بودن دارد. به سرعت تبخیر می‌شود و به همین دلیل در پوشش‌هایی که جامد درصد باال دارند و همین طور جوهرهای چاپی، کاربرد دارد
رقیق کردن با ایزو بوتیل استات
یکی از ویژگی‌های این محصول، قدرت رقیق کردن آن است. ایزوبوتیل استات باعث رقیق ترین لاک‌های مختلف از جمله لاک‌های نیتروسلولزی، اتیل سلولز و رزین‌های سنتزی و صمغ‌های طبیعی می‌شود. هنگام پاک کردن، تیرگی باقی نمی‌ماند. به دلیل این ویژگی خاصی که دارد، مانند دیگر رقیق کننده‌های معمول عملکرد خوبی دارد. مثل اتانول که در دسته هیدروکربن‌های الیفاتیک قرار می‌گیرد و تولوئن که در دسته آروماتیک‌هاست.
برای رقیق کردن رنگ استفاده می‌شود. به همین دلیل در تینرها و رقیق کننده‌های دیگر هم استفاده می‌شود. جوهری که برای نشانه گذاری میوه‌ها استفاده می‌شود، حتماً باید ایزوبوتیل استات را جزو مواد اولیه اش داشته باشد. این حلال، به میوه‌ها آسیب نمی رساند.
دیگر کاربردها
صنایع داروسازی برای تولید پنی سیلین از این ترکیب استفاده می‌کنند. همچنین بخش اصلی خیلی از ترکیبات تجاری دارویی نیز به حساب می‌آید.
در صنایع غذایی هم کاربردهای خودش را دارد. یک ماده طعم دهنده مصنوعی میوه است که بوی میوه‌های مختلف را دارد. بنابراین در تولید آب نبات، بستنی، و محصولات پخته شده مانند ماست و پنیر و… کاربرد دارد. بعضی از مزه‌ها را با همین حلال استری به دست می‌آورند!
نحوه نگهداری و امنیت ایزو بوتیل استات
اگر قصد نگهداری از این محصول را دارید، چند نکته ایمنی هستند که حتماً باید رعایت کنید. در مورد قدرت اشتعال و خطراتی که در مورد سلامتی دارد، در بخش‌های بالاتر صحبت کردیم. در حال حاضر توصیه‌هایی برای نگهداری ایزوبوتیل استات هستند که حتماً باید رعایت شوند. با وجود کاربردها و فوایدی که دارد، خطراتی هم دارد که بهتر است در نظر داشته باشیم. این نکته‌ها، به شما در استفاده درست و ایمنی کمک می‌کنند.
به محل نگهداری توجه کنید
به گرمای محیطی که ایزوبوتیل استات را نگه می‌دارید، توجه کنید. در دمای محیط اتاق می‌تواند مشتعل شود. دمای ۲۲ درجه سانتی گراد، خیلی بالا نیست. بنابراین باید حواسمان به دمای محیط باشد.
بهتر است در محیط‌های باز نگهداری شود. اما اگر محیط بسته را برای نگهداری انتخاب می‌کنیم، حتماً تهویه مناسبی داشته باشد. گرم شدن این حلال، به راحتی باعث اشتعال آن می‌شود. حتی ممکن است هنگام گرم کردن درون یک ظرف، آتش بگیرد.
در نزدیکی محل نگهداری، کپسول‌های دی اکسید کربن برای خاموش کردن آتش احتمالی وجود داشته باشد. به سرعت میتوان آتش آن را مهار کرد. اما در صورتی که تمهیدات لازم را انجام داده باشیم.
مراقب طبیعت باشید
درست است که ایزوبوتیل استات یک ترکیب برگشت پذیر است. اما به پوشش گیاهی و ابزیان آسیب می‌رساند. این حلال بعد از نفوذ به خاک، با گذشت زمان تجزیه می‌شود. اما آسیب‌های خودش را به طبیعت می‌رساند. در صورت نفوذ به اکوسیستم آبی، آسیب جدی به آبزیان می‌زند. و حتی ممکن است باعث مرگ آنها بشود.
فروش ایزوبوتیل استات
09357007743
شرکت کیان آزما و با تشکر از سایت پایان نامه من
خرید اسید سولفوریک ۹۸ درصد صنعتی | خرید اسید سولفوریک آزمایشگاهی مرک
خرید اسید سولفوریک 98 درصد صنعتی | خرید اسید سولفوریک آزمایشگاهی مرک
خرید اسید سولفوریک 98 درصد صنعتی | خرید اسید سولفوریک آزمایشگاهی مرک
، اسیدی معدنی است که از اجزای گوگرد، اکسیژن و هیدروژن تشکیل شده است. این اسید که در گذشته جوهر گوگرد و یا روغن سوزاننده نیز نامیده می‌شد به هر نسبتی در آب حل می‌شود، H۲SO۴ ترکیبی بدون رنگ و بو است که به شدت خورنده بوده و هنگام واکنش مقدار زیادی گرما آزاد می‌کند. خرید
در اکثر فرآیندهای معدنی و صنعتی بسیار رایج است، زیرا قیمت آن نسبت به سایر اسیدها ارزانتر و درصد بازیابی آن در فرآیند بیشتر است، هر چند از قدرت اسیدی کمتری نسبت به اسیدهایی مثل اسید هیدروکلریک برخوردار است.
تاریخچه اسید سولفوریک
هر چند کشف این اسید بسیار مهم توسط دانشمند بزرگ ایرانی (شیمیدان، منجم، فیلسوف، پزشک) که به نام پدر شیمی نیز شناخته می‌شود، انجام شد، اما استفاده از
به سال‌ها قبل از میلاد مسیح و تمدن آشور-سومر باز میگردد و در نوشته‌های سومری سابقه استفاده از این ماده دیده می‌شود. لغت ویتریول (Vitriol) لغتی لاتین است که به کانه‌های شیشه‌ای اشاره دارد که از آنها برای تهیه انواع اسید استفاده می‌شد و اسید به نام روغن ویتریول و یا روغن سوزاننده شناخته می‌شد، ویتریول‌ها بر اساس رنگ طبقه‌بندی می‌شدند.
دانشمندان یونانی و رومی مانند دیوس کوریدس، پلینی بزرگ طبیعت شناس در قرن اول میلادی به منشاء، خصوصیات و کاربرد آنها در پزشکی پرداخته‌اند و در اواخر قرن سوم و اوایل قرن چهارم میلادی نیز زوسیموس دانشمند و شیمیست مصری-یونانی در کیمیاگری هلنیستی کاربرد ویریتول را در متالورژی بررسی کرده است.
در قرن هشتم میلادی جابرابن‌حیان، در کنار بسیاری از اسیدهای دیگر مثل
موفق به کشف شد. (برای آشنایی بیشتر با اسید نیتریک می‌توانید به مقاله‌ی مراجعه کنید). همچنین در قرن نهم، دانشمند و پزشک بزرگ ایرانی زکریای رازی به مطالعه اسید سولفوریک پرداخته و آن را تقطیر خشک مواد معدنی مثل، دو ظرفیتی هفت آبه و پنج آبه به دست آورد. او این مواد معدنی را گرم می‌کرد تا به اکسید مس و آهن دو ظرفیتی تجزیه شده و در نتیجه آب و
تولید شود، از ترکیب آب و این تری اکسید، اسید سولفوریکی رقیق حاصل می‌شد. این روش پس از ترجمه کتاب رازی تا قرن سیزدهم در اروپا مورد استفاده برای تهیه اسید سولفوریک بود. جالب است که بدانید ابن سینا بیشتر روی کاربردهای پزشکی این اسید تاکید داشت.
در اروپای قرون وسطی به علت تهیه اسید از ویتریول سبز( سولفات آهن دو ظرفیتی) اسید سولفوریک را روغن ویتریول یا روح ویتریول می‌نامیدند. جالب است بدانید که ویتریول از لغت ویرتئوس (به معنای شیشه) مشتق شده است که اشاره به شیشه‌ای شکل بودن سطح سنگ دارد که خود نشانی از سرد شدن سریع ماگمای اسیدی است و مهمترین ویتریول‌های شناخته شده در قرون وسطی عبارت از ویتریول سبز، ویتریول آبی (
دو ظرفیتی)، ویتریول سفید (سولفات روی)، ویتریول مارس (سولفات آهن سه ظرفیتی) و ویتریول قرمز (سولفات کبالت دو ظرفیتی) هستند. کیمیاگران این سنگ‌های شیشه‌ای را به عنوان مهمترین عنصر کیمیاگری می‌شناختند و از آنها برای رسیدن به ساخت سنگ کیمیا استفاده می‌کردند.
در قرن هفدهم میلادی، شیمیست هلندی-آلمانی جان گلااُبر سولفوریک اسید را با سوزندان سولفور در کنار
تهیه کرد. تجزیه نیترات پتاسیم، منجر به اکسیدشدن سولفور و به وجود آمدن
می‌شد که پس از واکنش با آب مثل فرآیند کشف شده توسط ابن سینا، اسید سولفوریک رقیق به دست می‌آمد. در سال ۱۷۳۶ جاشوآ وارد داروساز انگلیسی از این روش برای تولید اسید سولفوریک در مقیاسی بزرگ استفاده کرد.
جان روئه باک نیز در سال ۱۷۴۶ موفق به تولید اسید سولفوریک در اتاقک‌های سربی شد، این موفقیت منجر به کاهش قیمت تولید اسید سولفوریک و افزایش میزان تولید آن و نیز قوی‌تر شدن اسید تولیدی گردید به طوری که تولید موثر صنعتی اسید سولفوریک را ممکن ساخته و تقریبا بعد از چند اصلاح کوچک فرآیند این روش به روش استاندارد تولید
به مدت دو قرن با نام فرآیند اتاق سربی تبدیل شد.
هر چند اسید سولفوریک روئه باک تنها غلظتی برابر با ۳۵ تا ۴۰ درصد داشت و با تلاش‌های دانشمندان فرانسوی و انگلیسی به ۷۸ درصد رسید. تولید بسیاری از رنگ‌ها و پیش بردن دیگر فرآیندهای شیمیایی نیاز به محصولی با غلظت بسیار بیشتر داشت و تنها با تکنیکی مشابه تکنیک ابن سینا امکان بالا بردن غلظت اسید تولید شده، آن هم به مقداری کم وجود داشت، هر چند روش موجود که روی پیریت(طلای ابلهان) و
صورت می‌گرفت به دلیل نیاز به حرارت بالا(۴۸۰ درجه سانتی‌گراد) بسیار پر هزینه بود و این امر مانعی در مقابل صنعتی کردن این پروژه محسوب می‌شد.
در سال ۱۸۳۱ تاجر سرکه انگلیسی پرگرین فیلیپس روشی بسیار اقتصادی برای تولید
و
غلیظ را به نام فرآیند تماسی ثبت کرد، که امروزه تمام اسید سولفوریک دنیا به این روش تولید می‌شود.
خواص اسید سولفوریک
اسید سولفوریک مایعی بیرنگ و بو با وزن مولکولی ۹۸,۰۷۹ گرم بر مول است که دانسیته‌ای برابر با ۱.۸۳۰۲ گرم بر سانتیمتر مکعب دارد. این اسید در ۱۰.۳۱ درجه سانتی‌گراد ذوب می‌شود و در ۳۳۷ درجه سانتی‌گراد می‌جوشد. این اسید در دمای بالای ۳۰۰ درجه سانتی‌گراد به آرامی شروع به تجزیه شدن خواهد کرد. مولکول اسید سولفوریک ۵ اتم سنگین دارد و مساحت سطح قطبی آن ۸۴ A^۲ است. اسید سولفوریک با هر نسبتی در آب حل می‌شود و این انحلال مقدار زیادی گرما تولید می‌کند.
با فناوری و فرآیندهای موجود امکان تولید اسید سولفوریک ۱۰۰ درصد وجود دارد، اما مقداری از این اسید سولفوریک در گرما تجزیه و تبدیل به SO۳ خواهد شد و معمولا اسید سولفوریک ۹۸,۳ درصد به صورت تجاری به بازار عرضه می‌شود. زیرا پایداری بسیار بالاتری نسبت به اسید سولفوریک خالص دارد.
به طور کلی اسید سولفوریک با غلظتی کمتر از ۲۹ درصد اسید سولفوریک رقیق محسوب شده و غلظت بین ۲۹ تا ۳۲ درصد اسید باتری محسوب میگردد (در باتری های سربی- اسیدی استفاده می‌شود). اسید سولفوریک با غلظت ۶۲ تا ۷۰ درصد به نام اسید سولفوریک کودساز یا اتاقکی شناخته شده و نیز ۷۸ تا ۸۰ درصد به نام اسید گلاور (به یاد جان گلاو دانشمند انگلیسی) در بازار عرضه می‌شود. خرید اسید سولفوریک با غلظت ۹۸,۳ درصد، به معنی خرید اسید سولفوریک غلیظ (خالص) است.
اسید سولفوریک بدون آب خالص، بسیار قطبی بوده و جریان الکتریسته را به راحتی انتقال می‌دهد. ویسکوزیته این اسید ۲۶,۷ سنتی پواز است. در ترکیب آب و اسید باید دقت شود که همیشه اسید به آب اضافه شود، زیرا پدیده هیدراسیون بسیار گرمازا بوده و باعث پاشش آب و اسید به اطراف خواهد شد. با اضافه کردن اسید به آب، اسید نقش عنصر محدود کننده را خواهد داشت و این اتفاق نخواهد افتاد. از همین خاصیت اسید سولفوریک میتوان برای دی هیدراته کردن (خشک کردن) مواد شیمیایی مختلف استفاده کرد.
اسید سولفوریک در واکنش با اکسیدها و بازها، سولفات فلز و آب تولید می‌کند و قابلیت جایگزینی در نمک‌های اسیدهای ضعیف برای تولید آن اسید را دارا است. به طور مثال اسید استیک که از کشفیات جابر ابن حیان است از واکنش بین اسید سولفوریک و
، حاصل می‌شود (برای آشنایی بیشتر با اسید استیک می توانید به مقاله ی
مراجعه کنید). این اسید خاصیت اکسایش بالایی داشته و در واکنش با فلزات خالص، گاز هیدروژن آزاد کرده و نمک سولفاته فلز را تولید خواهد کرد. همچنین با تنظیم و کنترل دمای واکنش میتوان عناصر غیر فعال در محلول را با واکنش با این اسید باردار و فعال نمود(به طور مثال Cu به Cu۲+ در واکنش با این اسید تبدیل خواهد شد.)
اسید سولفوریک قابلیت اکسید کردن عناصر غیر فلزی را نیز دارا بوده و در واکنش با آنها اکسید غیر فلز و آب تولید خواهد کرد. این اسید در واکنش با نمک کلریدسدیم، گاز اسید
و سولفات سدیم یا سدیم تولید خواهد نمود. همچنین واکنش حلقه‌های بنزنی با اسید سولفوریک منجر به تولید با توجه به حلقه اولیه بنزن خواهد شد. (برای آشنایی بیشتر با سولفونیک اسید می توانید به مقاله ی
مراجعه کنید)
نحوه تهیه اسید سولفوریک
دو روش اصلی در صنعت برای تولید اسید سولفوریک وجود دارد که یکی از آنها روش تماسی (Contact Process) و دیگری فرآیند تر تولید اسید سولفوریک (Wet Sulfuric Acid Process) است که هر دو روش را مورد بررسی قرار خواهیم داد. البته روش‌های دیگری نیز برای تولید اسید سولفوریک وجود دارد، که در فرصت این مقاله نخواهد بود.
روش تماسی
این روش اصلی‌ترین روش تولید اسید سولفوریک غلیظ از سال ۱۸۲۱ تاکنون است. برای تهیه این اسید گاز SO۲ در دمای ۴۰۰ درجه سانتی‌گراد و در حضور کاتالیزور V۲O۵ (پنتا
) تبدیل به SO۳ شده و در اسید سولفوریک ۹۶ درصد جذب می‌شود تا غلظت آن به ۹۸ درصد برسد. در این روش
از اکسیداسیون گوگرد و پیریت و یا به عنوان محصول همراه از اکسیداسیون سولفیدهای فلزات غیر آهنی به دست خواهد آمد.
روش تر تولید اسید سولفوریک
در این روش دی اکسید گوگرد در حضور کاتالیزورهای آهن و منگنز دو بار مثبت با آب واکنش داده و اسیدی با غلظت حداکثری ۴۰ درصد تولید می‌کند و اسید غلیظ از تبخیر محصول نهایی حاصل خواهد شد. علی رغم هزینه بر بودن این روش، برای تولید اسید ۹۶ درصد اولیه برای محلول روش تماسی در صورت عدم وجود اسید غلیظ! و نیز استفاده از اسید رقیق تولید شده در لیچینگ کانه‌های، سنگ فسفات و همچنین استفاده به عنوان کودسازها آن را به فرآیندی اقتصادی تبدیل می‌کند.
هر دو این روشها بسیار ارزان بوده و بنابراین اسید سولفوریک بسیار ارزانتر از سایر اسیدها وارد بازار خواهد شد. لازم به ذکر است با وجود اینکه اسید سولفوریک یکی از ارزانترین اسیدها است، اسید هیدروکلریک و از رقبای این اسید محسوب می‌شوند زیرا در فرآیندهایی که آهن زیادی در محلول وجود دارد، مشکل دور ریزی سولفات ایجاد خواهد شد که بسیار هزینه‌بر تر از استفاده از اسیدهای مذکور خواهد بود و نیز وقتی ماده خام حاوی رادیوم باشد، پسماند تولید شده به علت وجود سولفات رادیوم، گاز رادیو اکتیو رادون را ایجاد خواهد کرد.
کاربردهای اسید سولفوریک
همانطور که در ابتدای این یادداشت بیان شد، شاخص میزان تولید اسید سولفوریک با شاخص قدرت صنعتی یک کشور ارتباط مستقیم دارد و بدیهی است که بیشتر کاربردهای اسید سولفوریک صنعتی خواهد بود. قسمت زیادی از خرید اسید سولفوریک تولید شده به روش اتاقکی برای تولید
و تهیه کودهای شیمیایی انجام می‌شود. همچنین این اسید رقیق در لیچینگ کانه‌های غیر سولفیدی کاربرد فراوانی دارد. از دیگر استفاده‌های این اسید میتوان به تولید هیدروژن اشاره نمود. در پاک کننده‌های صنعتی نیز استفاده از این اسید رایج بوده و از آن به عنوان کاتالیزور در صنعت نفت و گاز، و همچنین به عنوان آب باتری (الکترولیت) در باتری‌های خودرو استفاده میگردد. البته استفاده‌های خانگی بسیار کمی مثل پاک کردن روغن و باز کردن و تمیز کردن لوله‌های ساختمان دارد. همچنین این اسید یکی از مواد اولیه برای تجهیز هر آزمایشگاه شیمی و فرآوری مواد معدنی محسوب میگردد.
فروش اسید سولفوریک 98 درصد صنعتی | فروش اسید سولفوریک آزمایشگاهی مرک
09357007743
شرکت کیان آزما و با تشکر از سایت پایان نامه من
فروش اسید استیک صادراتی | فروش اسید استیک مایع | اسید استیک چه کاربردی دارد
فروش اسید استیک صادراتی | فروش اسید استیک مایع | اسید استیک چه کاربردی دارد
فروش اسید استیک صادراتی | فروش اسید استیک مایع | اسید استیک چه کاربردی دارد
ماده‌ایست که استفاده از آن در شیمی به عهد باستان بر میگردد. این ماده یکی از مواد معدنی و متعلق به گروه اسیدها و جزو اسیدهای کربوکسیلیک است. نام‌گذاری آیوپاک این اسید به نام اسید اتانوئیک معروف است.
ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی اسید استیک
، یک اسید ضعیف با فرمول مولکولی CH۳COOH و وزن مولکولی ۶۰,۰۵ گرم بر مول، جزو مواد معدنی و متعلق به گروه اسیدهاست که به صورت مایعی بیرنگ و بویی مشابه سرکه دارد. این ماده قابل اشتعال، قدرت خورندگی بسیار بالایی دارد و همچنین در دمای ۱۶.۶ درجه سانتی‌گراد منجمد می‌شود.
نقطه‌ی جوش این اسید ۱۱۷,۹ درجه سانتی‌گراد و نقطه‌ی ذوب آن ۶۱.۹ درجه سانتی‌گراد است. ساده‌ترین کربوکسیلیک اسید بعد از به شمار می‌رود. این اسید در آب انحلال‌پذیر است و به طور کامل در آب مخلوط می‌شود. اسید استیک ماده‌ای قطبی بوده و با نام اختصاری AcOH نیز نشان داده می‌شود. در سرکه‌های خوراکی، تقریبا ۴ تا ۸ درصد وزنی استیک اسید وجود دارد.
این ماده در صنعت و بازار فروش آن با نام‌های دیگری از جمله اسید اتانوئیک، متان کربوکسیلیک اسید و سرکه شناخته می‌شود.
روش‌های تولید اسید استیک
استیک اسید به دو روش مصنوعی و طبیعی (توسط باکتری) تولید می‌شود.
باکتری‌های مخمر سرکه در مواد غذایی، آب و خاک یافت می‌شوند. اسید استیک که از قدیمی‌ترین ترکیبات شیمیایی شناخته شده توسط انسان است، به طور طبیعی از میوه‌ها و برخی مواد غذایی فاسد شده از فرآیند تخمیر تولید می‌شود. سرکه از فرآیند تخمیر مواد غذایی دارای نشاسته و قند و مواد الکلی توسط باکتری مخمر سرکه تولید می‌شود. برای تولید سرکه عموماً از میوه‌هایی مانند سیب، انگور و یا دانه‌هایی مثل جو استفاده می‌شود.
در سال ۱۸۴۷، یک شیمیدان آلمانی به نام هرمان کولب برای اولین بار از طریق مواد معدنی موفق به ساخت اسید استیک شد.
شرکت مونسانتو در دهه ۱۹۶۰ روشی جدید برای تولید استیک اسید ارائه داد. این روش شامل واکنش بین
و کربن مونواکسید توسط کاتالیست رودیوم-یون ید است. از مزایای این روش مقرون‌به‌صرفه بودن آن است؛ زیرا
و مونواکسید کربن ارزان‌اند و مصرف آنها بسیار مقرون‌به‌صرفه است.
یکی دیگر از روش‌های تولید استیک اسید، اکسیداسیون بوتان است. به این صورت که بوتان با اکسیژن هوا در حضور یون‌های فلزی منگنز، کبالت و کروم واکنش داده که طی آن پرواکسید تولید می‌شود. سپس این پروکسید در اثر تجزیه استیک اسید را تولید می‌کند.
روش سوم تولید استیک اسید، اکسیداسیون استالدئید است. استالدئید در شرایط ملایم و در حضور کاتالیزگرهای ساده فلزی مثل منگنز و کروم توسط هوا اکسید شده و استیک اسید تولید می‌شود.
۲CH۳CHO + ۲O۲ → ۲CH۳COOH
واکنش فوق محصولات جانبی اعم از اسید فرمیک و استات استیل نیز به همراه دارد که به دلیل پایین‌تر بودن نقطه جوش آنها از استیک اسید میتوان با روش تقطیر جداسازی را انجام داده و اسید استیک خالص را به دست آورد.
کاربردهای اسید استیک در صنعت
۱- تولید ترکیبات شیمیایی
اسید استیک به عنوان یک معرف برای تولید ترکیبات شیمیایی استفاده می‌شود. به طور تقریبی ۴۰% حجم این ماده شیمیایی به تولید وینیل استات، ۲۱% آن به تولید ترفتالیک، ۱۱% از آن برای تولید اتانوئیک انیدرید، ۱۰ % برای تولید استرهای اتانوئات و ۱۸% از آن برای تولید سایر ترکیبات شیمیایی اختصاص دارد.
۲- خالص سازی ترکیبات آلی
اسید استیک به عنوان یک حلال برای کریستاله شدن و برای خالص‌سازی ترکیبات آلی استفاده می‌شود.
۳- استفاده در پزشکی
اسید استیک می‌تواند به عنوان یک ضدعفونی کننده در برابر بعضی باکتری‌ها و در درمان عفونت گوش خارجی به دلیل رشد قارچ یا باکتری، در برابر pseudomonas، استافیلوکوک، انتروکوک، استرپتوکوک و دیگر عفونت‌ها استفاده می‌شود. این ماده خاصیت دارویی دارد و در غربالگری سرطان رحم استفاده می‌شود. سازمان بهداشت جهانی اسید استیک را در فهرست داروهای ضروری خود فهرست کرده است. این ماده در تولید، و آسپیرین نیز کاربرد دارد.
۴- به عنوان افزودنی مواد غذایی
از استیک اسید در سرکه استفاده می‌شود که به عنوان یک مکمل و طعم‌دهنده در ترشی، سبزیجات خام، ادویه‌ها، سوپ، سس، سبزیجات، محصولات گوشتی و سایر مواد غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. استیک اسید همچنین برای تنظیم PH مواد غذایی استفاده می‌شود و بر کیفیت میکروبیولوژی، شرایط پخت، طعم و ماهیت آنها تاثیر می‌گذارد.
۵- دیگر کاربردها
• اسید استیک برای تولید جوهر و رنگ استفاده می‌شود.
• اسید استیک در فرمولاسیون ساخت عطر نیز استفاده می‌شود.
• در کشاورزی از این محصول برای از بین بردن علف‌های هرز استفاده می‌کنند.
استیک اسید علیرغم اینکه اسیدی ضعیف است، اما آثار مخرب فراوانی می‌تواند بر پوست، چشم و اندام‌های تنفسی داشته باشد. به این صورت که وارد شدن حتی یک قطره از این ماده با غلظت ۸۰ الی ۱۰۰ درصد به داخل بدن ممکن است سبب جمع شدن آب در ریه شود و منجر به ایست قلبی گردد. این اسید محرک شدید چشم بوده و در غلظت‌های بالا سبب کوری چشم می‌شود.
فروش اسید استیک صادراتی
09357007743
شرکت کیان آزما و با تشکر از سایت پایان نامه من
فروش آب ژاول صنعتی | خرید و فروش آب ژاول | خرید فروش اب ژاول | آب ژاول ۱۰ درصد
فروش آب ژاول صنعتی | خرید و فروش آب ژاول | خرید فروش اب ژاول | آب ژاول 10 درصد
فروش آب ژاول صنعتی | خرید و فروش آب ژاول | خرید فروش اب ژاول | آب ژاول 10 درصد :
آب ژاول، بلیچ، سفیدکننده و یا وایتکس همه اشاره به یک معنی دارند و آن معنی چیزی نیست جز سفید کردن و گندزدایی که بیشتر در مورد پارچه‌ها و لباس‌ها به کار می‌رود. البته آب ژاول تنها لغتی مصطلح در ایران است و در اکثر دنیا از واژه Bleach برای سفید کننده استفاده می‌شود. خرید آب ژاول عمدتا برای گندزدایی و ضدعفونی کردن در مقیاس‌های صنعتی و خانگی انجام می‌گیرد. وقتی صحبت از خرید آب ژاول است عموما فرمول شیمیایی سدیم هیپوکلریت NaOCl مدنظر ماست. این ترکیب شیمیایی در ۱۸ درجه سانتی‌گراد ذوب شده و در ۱۰۱ درجه سانتی‌گراد می‌جوشد و به طور کلی اگر در معرض نور و حرارت قرار گیرد خاصیت خود را از دست خواهد داد.
سفیدکننده‌ها خواص ضد باکتریایی (ضد میکروبی) گسترده‌ای دارند و برای ضد عفونی و استریلیز کردن، بسیار مفید واقع می‌شوند به طور مثال آب ژاول برای از بین بردن باکتری‌ها، ویروس‌ها و جلبک‌ها در محیط استخر کاربرد دارد و همچنین در حذف علف‌های هرز، حذف کپک و سفید کردن پالپ‌های چوب از آن استفاده می‌شود. بعضی از سفیدکننده‌ها اکساینده و بعضی کاهنده هستند و تقریبا تمام آنها قابلیت ترکیب با رنگدانه‌های طبیعی و حذف آنها را از محیط تماس دارند. تماس سفید کننده با پوست و چشم خطرناک است و باعث آسیب به آنها خواهد شد. همچنین تنفس آنها به مدت طولانی در غلظت کم علائم مسمومیت ایجاد خواهد کرد و در غلظت‌های بالا باعث آسیب به سیستم تنفسی خواهد شد.
تاریخچه آب ژاول
تاریخچه سفید کننده یا همان بلیچ به سال‌ها قبل از میلاد مسیح باز میگردد، هر چند مایع سفید کننده آب ژاول سال‌ها پس از میلاد مسیح پا به عرصه زندگی انسان‌ها گذاشت و حتی کلمه Bleach دوازده قرن پس از میلاد مسیح در تاریخ بشریت ثبت شد، اما خود سفید کننده ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح کشف و اولین فرآیند آن نیز ۲۰۰۰ سال قبل از آن اجرا شد. اولین پروسه سفید کنندگی در تاریخ ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح توسط مصریان با استفاده از آفتاب ثبت شده است. آنها پارچه‌های کتانی خود را در آب شسته و زیر خورشید پهن می‌کردند تا سفید (روشن‌تر) شود.
شواهد نشان می‌دهد که دو هزار سال بعد از مصریان، مردم دانش کافی برای ساخت محلولی سفید کننده از خاکستر چوب را داشتند که بعد از مخلوط کردن با آب، تبدیل به آبی قلیائی می‌شد که قابلیت روشن کردن رنگ‌ها و در برخی موارد پاک کردن آن را داشت. جالب است بدانید که آنها لباس‌ها را برای مدتی طولانی داخل محل قلیائی تهیه شده غرق می‌کردند تا کاملا سفید شود. البته این فرآیند بسیار زمان‌بر بود و باعث آسیب به بافت پارچه شده و به علت قلیائی بودن بالا، نیز به مراقبت زیادی هنگام به کار با محلول وجود داشت.
هلندی‌ها در قرن یازدهم و دوازدهم به عنوان استادان سفیدکنندگی در لباسشویی اروپا شناخته می‌شدند. آنها شیر ترش را مانند ادویه‌ای به آب قلیائی اضافه می‌کردند که باعث می‌شد لباس و یا پارچه بعد از سفید کردن، نرم شود و اثرات منفی آن روی بافت پارچه کاهش یابد. جالب است بدانید که آنها این عمل را مثل رازی بین خود حفظ کرده و تا سال‌ها پس از انجام این کار، فرآیند به صورت رازی در هلند حفظ شده بود.
با وجود اینکه فرآیند در سال ۱۳۲۲ در انگلیس ثبت شد، تا اواسط قرن هجدهم میلادی هلندی‌ها سلطان بلامنازع سفیدکنندگی در جهان بودند، اکثر پارچه‌های کتانی قهوه‌ای تولید شده، به خصوص پارچه‌های اسکاتلندی برای سفید شدن، مستقیم به هلند می‌رفت، اما این پروسه بسیار طولانی بود هفت تا هشت ماه زمان می‌برد تا پارچه‌ها به نحو مطلوب سفید شوند، چون علاوه بر پروسه تقریبا ۲ ماه برای سفید شوندگی، فضای زیادی( به طوری که شهر هارلم در غرب هلند تبدیل به مرکزی برای این‌کار شده بود) نیز برای خشک کردن آن همه پارچه مورد نیاز بود. به همین علت از اواسط قرن هفدهم دانشمندان به فکر جایگزین کردن چیزی به جای شیر برای سرعت بخشیدن به این فرآیند افتادند.
در سال ۱۷۴۶ جان روئه باک دانشمند انگلیسی از اسید سولفوریک رقیق شده به جای شیر ترش استفاده کرد. این جایگزینی بسیار موثر واقع شد به طوری که مدت زمان مورد نیاز برای پروسه سفید کردن را از شش هفته تا دو ماه به تنها بیست و چهار ساعت و گاهی دوازده ساعت کاهش داد و باعث رشد شگفت انگیز اقتصادی در این تجارت شد.
در سال ۱۷۷۴ شیمیست سوئدی کارل ویلهم شیل (کاشف اکسیژن) کشف کرد که گاز کلر، که گازی فسفری رنگ (سبز متمایل به زرد) ، متعلق به خانواده هالوژن‌ها و آزاردهنده بود، قابلیت از بین بردن رنگ‌های گیاهی را دارد. همین کشف الهام بخش کلود لوئی برتوله (Claude louis Berthollet) برای کشف آب ژاول در سال ۱۷۸۵ شد.
فرآیند کشف آب ژاول هفت سال طول کشید، در آزمایش‌های اولیه که ریسک بالایی برای سلامتی داشتند، که گاز کلر را در محفظه‌ای در معرض پارچه‌ها به صورت مستقیم قرارداده و یا در محلول به طور مستقیم وارد کند که منجر به پدید آمدن شکست‌های فراوانی برای آزمایش‌های برتوله شد تا در سال ۱۷۹۲ در شهر ژاول نزدیک پاریس، آب ژاول (که به علت تولید در این شهر نام گذاری شده بود) با مخلوط کردن یک قسمت محلول پتاس و با هشت قسمت آب به دست آمد. برتوله پس از آن سدیم هیپوکلریت را کشف کرد و نزدیک جنگ جهانی اول تولید آب ژاول به صورت تجاری ممکن شد.
با این وجود بزرگترین لحظه در صنعت سفید کنندگی در سال ۱۷۹۹ توسط چارلز تن نانت از گلاسکو با معرفی کرد کلرید آهک ( که به عنوان پودر بلیچ شناخته می‌شود) رقم خورد. او کلسیم هیپوکلریت را به عنوان جایگزینی برای آب ژاول معرفی کرد.
در حدود سال ۱۸۲۰ شیمیست فرانسوی آنتونی جرمین لاباراک خواص ضد باکتریایی و ضدآلودگی سدیم هیپوکلریت را کشف کرد و منجر به پیشرفت بزرگی در ضد عفونی وسایل پزشکی شد و به طور کلی تاثیر شگرف بر سلامت عمومی انسان‌ها، تمیزی محیط بیمارستان‌ها، وسایل اتاق عمل و کشتارگاه‌ها (تولید گوشت) گذاشت.
هر چند پیشرفت‌های زیادی از آن زمان در زمینه سفیدکنندگی انجام شد، امروزه آب ژاول (۵ درصد به جای ۱۷-۱۸ درصد آن زمان) در کنار بسیاری از سفید‌کننده‌های دیگر نقشی عمده در زندگی خانوادگی و صنعتی مردم دارد و هر چند خوردنش مسموم کننده (پس از خوردن اتفاقی سریعا شیر نوشیده شود) و لمسش به پوست و چشم و سیستم تنفسی آسیب وارد می‌کند اما حضورش باعث پیشرفت زیادی در سلامتی انسان شده است.
خواص آب ژاول
وایتکس یا آب ژاول با فرمول شیمیایی NaOCl، NaClO و ClNaO مایعی بی رنگ و یا سبز متمایل به زرد با بوی آزاردهنده کلر است که وزن مولکولی برابر با ۷۴,۴۴۲ گرم بر مول دارد. دانسیته آن بسیار به آب نزدیک و برابر ۱.۱۱ گرم بر سانتیمتر مکعب است. آب ژاول پنج آبه در ۱۸ درجه سانتی‌گراد ذوب شده و در ۱۰۱ درجه سانتی‌گراد در فشار اتمسفر جوشیده و تجزیه خواهد شد. آب ژاول در صفر درجه سانتی‌گراد به میزان ۲۹.۳ گرم در صد میلی‌لیتر آب حل شده و دارای سه اتم سنگین با دو پیوند کووالانسی است.
هیپوکلریت بدون آب به شدت در حضور هوا ناپایدار است مگر اینکه با هیدروکسید سدیم ترکیب شود. این ترکیب هنگام تجزیه گازهای خطرناک Na۲O و HCl تولید می‌کند که قابلیت انفجار دارد. معمولا هیپوکلریت پنج آبه به علت پایدار بودن بیشتر و عدم قابلیت انفجار بیشتر مورد استفاده قرار داشته و به صورت دی هیپوکلریت ده آبه به صورت تجاری پخش می‌شود. شکل کریستالی ترکیب شیمیایی آب ژاول ارتورومبیک است و به سرعت در دمای اتاق تجزیه و تبخیر می‌شود، اما در دمای ۷ درجه تنها ۱ درصد بعد از یک سال تجزیه و تبخیر خواهد داشت و در دمای ۴ درجه سانتی گراد پس از دو سال دست نخورده باقی خواهد ماند.
نحوه تهیه آب ژاول
به طور کلی در حال حاضر پنج روش برای تولید آب ژاول وجود دارد که به بررسی آنها خواهیم پرداخت:
تزریق گاز کلر به سود سوزآور
پتاسیم هیپوکلریت که توسط کلود لوئیس برتوله در ژوال، با عبور دادن گاز کلر در محلول آب قلیایی پتاس تولید شد. این محلول ضعیف توسط آنتونی لابراک با جایگزینی محلول سود سوزآور به جای محلول پتاس، تبدیل به سدیم هیپوکلریت شد.
Cl۲ (g) + ۲ NaOH (aq) → NaCl (aq) + NaClO (aq) + H۲O (aq)
در این واکنش کلر همزمان اکسید و احیا می‌شود و در طول همین فرآیند هیپوکلریت پنج آبه نیز با استفاده از محلول NaOH ۴۵ تا ۴۸ درصد تهیه خواهد شد.
از کلسیم هیپوکلریت
در این روش از واکنش بین کربنات سدیم و پودر بلیچ (مخلوطی از کلسیم هیپوکلریت، کلرید کلسیم و هیدروکسید کلسیم)، برای تهیه سدیم هیپوکلریت استفاده می‌شود. از این روش هنگامی استفاده می‌شد که قرار بود آب ژاول تولید شده به عنوان ضدعفونی کننده در بیمارستان بعد از جنگ جهانی اول استفاده شود.
الکترویز آبنمک
در اواخر قرن نوزدهم ای. اس. اسمیت روشی برای تولید هیپوکلریت سدیم با استفاده از الکترولیز آبنمک ابداع کرد. در این روش ابتدا سدیم هیدروکسید و گاز کلر تولید شده و سپس مخلوط تبدیل به آب ژاول خواهد شد. این کار تولید هیپوکلریت سدیم را بسیار ارزانتر از قبل کرد و امروزه فرآیند بهبود یافته آن با نام فرآیند هووکر تنها فرآیندی است که در مقیاس صنعتی برای تولید آب ژاول مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این فرآیند گاز کلر از هیدروکسید سدیم سرد رقیق عبور کرده، NaOCl و NaCl تولید می‌کند و خود گاز کلر نیز در در این روش با الکترولیز تولید می‌شود. دمای فرآیند زیر ۴۰ درجه سانتی‌گراد حفظ می‌شود تا از تولید ناخواسته کلرات سدیم جلوگیری گردد و نمک تولید شده نیز به عنوان محصول جانبی عرضه خواهد شد.
ترکیب هیپوکلرو اسید و سود سوزآور
این روش در سال ۱۹۶۶ برای تولید هیپوکلریت سدیم دو آبه از اسید هیپوکلرو و محلول هیدروکسید سدیم ثبت شد. البته در سال ۱۹۹۱ نیز روشی بر پایه همین روش برای تولید هیپوکلریت سدیم پنج آبه پیشنهاد شد، که از نظر اقتصادی برای مقیاس بزرگ به صرفه نیست.
ترکیب اوزون و نمک
ترکیب اوزون و نمک یک روش گران اما آسان برای تهیه آب ژاول برای کارهای تحقیقاتی است.در این روش نمک توسط گاز اوزون کاهش پیدا کرده و هیپوکلریت سدیم تولید شده و گاز اکسیژن آزاد می‌شود. این واکنش در دمای اتاق اتفاق افتاده و برای اکسیداسیون الکل‌ها نیز مناسب می‌باشد.
کاربردهای آب ژاول
به طور خلاصه آب ژاول هر جایی که نیاز به ضدعفونی کردن و یا سفیدکنندگی باشد، مورد استفاده قرار می‌گیرد. به طور عمومی میتوان کاربردهای آب ژاول را به چهار دسته اصلی، سفید کننده، پاک کننده، ضدعفونی و گندزدایی کننده تقسیم می‌شود. از کاربردهای دیگر آن میتوان به روت کانال دندان و ان دو، تصفیه فاضلاب، خنثی کردن گاز اعصاب و کاهش صدمه به پوست در زمان اگزما اشاره کرد.
فروش آب ژاول صنعتی
09357007743
شرکت کیان آزما و با تشکر از سایت پایان نامه من
فروش آب ژاول صنعتی
فروش آب ژاول صنعتی
خرید آب اکسیژنه آزمایشگاهی | خرید آب اکسیژنه صنعتی | فروش آب اکسیژنه آزمایشگاهی
خرید آب اکسیژنه آزمایشگاهی | خرید آب اکسیژنه صنعتی | فروش آب اکسیژنه آزمایشگاهی
خرید آب اکسیژنه آزمایشگاهی | خرید آب اکسیژنه صنعتی | فروش آب اکسیژنه آزمایشگاهی :
پر اکسید هیدروژن یا با فرمول شیمیایی H۲O۲ ماده‌ای ویسکوز، به رنگ آبی بسیار کمرنگ است که در غلظت کم، بیرنگ به نظر می‌رسد. به علت خاصیت اکسیدکنندگی بالا، سفیدکننده‌ای بسیار قوی محسوب شده و به عنوان ضد عفونی‌کننده نیز از آن در محیط‌هایی مثل استخرها یا بیمارستان‌ها (با غلظت کم) مورد استفاده قرار می‌گیرد. جالب است بدانید که از در صنعت موشک‌سازی ( با غلظت بالا به عنوان یک اکسیدکننده تنها در سوخت موشک) استفاده می‌شود. پر اکسید هیدروژن نسبتا ناپایدار است و در محیط با گذشت زمان به آب و اکسیژن تجزیه خواهد شد، مگر این که عاملی آلی مانند به آن اضافه شود.
در حقیقت اسید ضعیفی است که خاصیت اکسیدکنندگی بسیار خوبی از خود نشان می‌دهد، به طوری که در فرم کاربامید پر اکساید برای سفید کردن دندان مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مایع طعمی تند و گزنده داشته و مقدار کمی از آن به طور طبیعی در هوا و بدن انسان وجود دارد. باید توجه داشت که آب اکسیژنه خالص در حضور نور نیز به آب و اکسیژن تجزیه خواهد شد و بهتر است که در ظرفی تیره نگهداری شود.
تاریخچه آب اکسیژنه
هر چند آب اکسیژنه قبل از به وجود آمدن دایناسورها و بعد از تشکیل شدن اولین قطره‌های آب در هوایی که تمام موجودات زنده شروع به تنفس از آن کردند وجود داشته، در سال ۱۷۹۹ الکساندر فون هومبولت پدر جغرافیای نوین، پر اکسید باریم را در تلاشش برای تجزیه هوا سنتز کرد، اما تا سال ۱۸۱۸ میلادی هیچکس موفق به کشف آب اکسیژنه نشد. لوئیس ژاکوس تنارد دانشمند و شیمیست فرانسوی آن را شناسایی و برای اولین بار ایزوله کرد.
جالب است بدانید که او به طور تصادفی هنگامی که در حال سوزاندن نمک‌های
برای به دست آوردن هیدروکسید باریم بود به این مهم دست یافت، و وقتی متوجه آن شد که پر اکسید باریم را برای حل شدن در آب قرار داده و رنگ آب شروع به تغییر جزئی کرد. تنارد پس از این کشف سال‌ها روی بهبود این روش برای تولید آب اکسیژنه کار کرد و روش او برای تولید این ماده شیمیایی تا اواسط قرن بیستم مورد استفاده قرار می‌گرفت.
تا اواخر قرن نوزدهم باور عمومی بر این بود که مولکول ناپایدار آب اکسیژنه هر تلاشی را برای جداسازی آن از آب دچار شکست خواهد کرد، تا اینکه در سال ۱۸۹۴ شیمیست آلمانی ریچارد ولفن‌اشتین با فرآیند تقطیر در خلاء موفق به جدایش آب اکسیژنه ۱۰۰ درصد شد.
همچنین جالب است بدانید که در مارس ۱۸۸۸ ژورنال انجمن پزشکی آمریکا (American Medical Association) به رفرنسی در مورد اثبات وجود در باران (سال ۱۸۶۳) اشاره کرده است و وجود آن را، راه زمین برای استرلیزه کردن خودش دانسته است. تاریخ کاربرد استفاده از هیدروژن پر اکساید به عنوان استرلیزه کننده (گند زدا، ضد عفونی کننده) در صنعت نیز بسیار طولانی است. به ویژه در صنعت داروسازی در استرلیزه کردن پتری دیش (ظرفی کم‌عمق و در دار، که از جنس پلاستیک و یا شیشه است) و مکانیک پرواز به عنوان استرلیزه کننده ماهواره‌ها به کار رفته است.
اولین کارخانه تولید پراکسید هیدروژن در سال ۱۸۷۳ در برلین ساخته شد، اما راهیابی واقعی آن به صنعت تا سال ۱۹۰۸ به تعویق افتاد و بالاخره با سنتز آب اکسیژنه توسط الکترولیز این راه هموار شد (برای آشنایی بیشتر با اسید سولفوریک می توانید به مقاله ی
مراجعه کنید). چند سال بعد استفاده از پر اکسید هیدروژن خالص به عنوان سوخت راکت توسعه یافت و علیرغم حوادث به وجود آمده، آب اکسیژنه همچنان به عنوان سوخت راکت مورد استفاده قرار گرفت.
در سال ۱۹۳۴ سه نفر در کومرزدورف آلمان، بر اثر انفجار راکت هیدروژن پر اکسید کشته شدند و با این وجود آلمان همچنان در راکت‌های V۲ تا آخر جنگ جهانی دوم از آب اکسیژنه استفاده کرد. علت غرق زیردریایی روسیه -کورسک- در آگوست سال ۲۰۰۰ میلادی و در مانوری تمرینی نشت آب اکسیژنه از یکی از مخازن سوخت آن بود که باعث انفجاری مرگ بار در آن شد.
یکی دیگر از نکات جالب اما سیاه درباره آب اکسیژنه استفاده از آن در حمله‌‌های انتحاری با بمب، جولای ۲۰۰۵ در لندن است که منجر به ایجاد وحشت عمومی و ممنوعیت به همراه داشتن مایعات در تمامی پروازها شد. اما علیرغم تمام این نقاط تاریک استفاده از آب اکسیژنه در درمان و نجات زندگی انسان‌ها به طور مستقیم و غیرمستقیم اثباتی بر مفید بودن آن بیش از مشکلات ناشی از آن است.
خواص آب اکسیژنه
چنان که در مقدمه نیز ذکر شد، آب اکسیژنه با فرمول شیمیایی H۲O۲ مایعی با رنگ آبی کمرنگ و ناپایدار، با طعمی کمی تند و اسیدی است که در ۱۵۰,۲ درجه سانتی‌گراد جوشیده و در منفی ۱۱ درجه سانتی‌گراد ذوب خواهد شد. این مایع ویسکوزیته‌ای برابر با ۱.۲۴۵ سنتی‌پوآز در ۲۰ درجه سانتی‌گراد داشته و دانسیته آب اکسیژنه خالص ۱.۴۵ گرم بر سانتیمتر مکعب است. این ترکیب شیمیایی با وزن مولکولی ۳۴.۰۱۴۷ گرم بر سانتیمتر مکعب دارای ۲ اتم سنگین و شکل فضایی مولکولش خمیده می‌باشد. آب اکسیژنه در آب، اتر و الکل به خوبی حل خواهد شد و جالب است بدانید که هرگز در هیچ دمایی دچار احتراق خود به خودی نخواهد شد.
شکل بالا مولکول آب اکسیژنه را در حالت گاز نشان می‌دهد در حالت جامد (کریستال) زاویه خمیدگی خارجی بیشتر شده و به مقدار ۹۰,۲ درجه خواهد رسید و طول پیوند دو اتم اکسیژن کمی کاهش یافته اما طول پیوند بین اتم اکسیژن و هیدروژن چند پیکو متر افزایش می‌یابد(۱۴۵.۸ و ۹۸.۸ pm). همچنین زاویه بین اتم های اکسیژن و هیدروژن بیشتر شده و به ۱۰۱.۹ درجه خواهد رسید. فشار بخار پر اکسید هیدروژن در ۳۰ در درجه سانتی‌گراد ۵ میلی‌متر جیوه است و این بخار بویی نسبتا تند را ایجاد می‌کند. در سال ۱۹۵۰ شکل مولکول آب اکسیژنه با استفاده از اسپکتروسکوپی مادون قرمز نشان داده شد، کریستال‌های پر اکسید هیدروژن تتراگونال بوده و در گروه فضاییD۴۴ جای می‌گیرد.
مولکول‌های پر اکسید هیدروژن در کنار مولکول‌های آب مخلوطی اوتکتیک را ایجاد می‌کند، در این حالت مخلوط آب و آب اکسیژنه در ۰,۴۳- سانتی‌گراد منجمد خواهد شد. دمای جوش این مخلوط از دمای جوش آب بیشتر و از دمای جوش آب اکسیژنه کمتر و برابر ۱۱۴ درجه سانتی‌گراد خواهد بود. دانسیته این مخلوط نیز با توجه به مقدار آب اکسیژنه در آب به طبع متفاوت خواهد بود و با افزایش مقدار آب اکسیژنه افزایش خواهد یافت. آب اکسیژنه ۳ درصد که در داروخانه‌ها فروخته می‌شود دانسیته‌ای بسیار نزدیک به آب در ۱۵ درجه سانتی‌گراد داشته و برابر ۱.۰۰۹۵ گرم بر سانتیمتر مکعب است. به جز آب اکسیژنه رقیق که بعدا در همین یادداشت کاربرد آن شرح داده خواهد شد، آب اکسیژنه ۲۷ تا ۱۰۰ درصد عمدتا کاربردی صنعتی داشته که به توضیح کاربرد آن در ادامه پس از شرح نحوه تولید آب اکسیژنه خواهیم پرداخت.
نحوه تهیه آب اکسیژنه
امروزه تولید آب اکسیژنه از اکسیداسیون خود به خودی ۲- اتیل-۹،۱۰-دی هیدروکسی آنتراسن به ۲-اتیل آنتراکینون و هیدروژن پر اکسید با استفاده از اکسیژن موجود در هوا صورت می‌پذیرد. آب اکسیژنه جدا و ماده اکسید شده دوباره احیا (در حضور گاز هیدروژن و کاتالیزور فلزی) و به فرآیند باز خواهد گشت. با توجه به گران بودن
، اقتصادی بودن این فرآیند به بازیافت موثر کینون و استحصال حلالی بستگی دارد.
پیش از این روش فرآیندهای غیر آلی مثل الکترولیز محلول یا آمونیوم بی سولفات اسیدی برای تهیه آب اکسیژنه مورد استفاده قرار داشت اما در سال ۱۹۳۹ این روش به علل اقتصادی جایگزین روش‌های قبلی در صنعت شد(برای آشنایی بیشتر با اسید سولفوریک می توانید به مقاله ی مراجعه کنید). این روش فرآیند آنتراکینون نامیده می‌شود، و در حضور کاتالیزو مجددا کاهش ماده انجام خواهد گرفت. البته در فرآیند صنعتی به علت سرعت بخشی به تولید
هوای فشرده در محلول دمیده می‌شود.
این فرآیند هر چند پیچیده به نظر می‌رسد، اما بسیار ساده است و تنها با رابطه زیر به طور خلاصه نوشته می‌شود:
H۲ + O۲ → H۲O۲
کاربردهای آب اکسیژنه
حدود بیش از ۵۰ درصد آب اکسیژنه تولید شده به عنوان سفید کننده در پالپ کاغذ (پالپ چوب برای تولید کاغذ) استفاده می‌شود. از نظر کاربرد پس از پالپ کاغذ، بیشترین استفاده از آب اکسیژنه در مقایس صنعتی به تولید پرکربنات و سدیم پربورات اختصاص دارد که در لباسشویی به عنوان شوینده مصنوعی و سفید کننده کاربرد دارند.
از آب اکسیژنه برای تولید بسیاری از ترکیبات آلی مثل پر اکسیدهای ارگانیک استفاده می‌شود که مثال اصلی آن دی بنزوئیل پر اکساید است که خود به عنوان سفیدکننده کف و به عنوان درمانی برای آکنه مورد استفاده قرار می‌گیرد. در مواد آرایشی نیز ۱,۹ تا ۱۲ درصد آب اکسیژنه ( به صورت رقیق شده) با هیدورکسید آمونیوم مخلوط شده تا به عنوان دکلره برای موی انسان مورد استفاده قرار گیرد. همچنین استفاده از آب اکسیژنه رقیق (حدود ۵ درصد) در سفید کردن دندان‌ها نیز رایج است. در بسیاری از خمیر دندان‌های سفید کننده، آب اکسیژنه حضوری موثر دارد و نتایج کاملا مثبتی برای بالابردن روشنایی دندان‌ها و از بین بردن جرم نشان داده است.
جالب است بدانید که قسمتی از خرید آب اکسیژنه صرف استفاده در جایگزین‌های دارویی برای بیماری‌هایی مثل آنفولانزا، ایدز و حتی سرطان می‌شود. در دهه ۹۰ ثابت شده است که تومور سرطانی بر اثر کمبود اکسیژن در نقاط مختلف بدن ایجاد می‌شود و با استفاده آب اکسیژنه میتوان اکسیژن لازم را به بدن رسانده و از تشکیل تومورهای سرطانی جلوگیری کرد، از طرفی متابولیسم بدن نیز با تزریق آب اکسیژنه چند برابر افزایش خواهد یافت، اما باید توجه داشته که استفاده از آب اکسیژنه در بعضی موارد ممکن است حتی مرگبار باشد و استفاده سر خود آن و بدون دستور پزشک خطرناک است.
HTP یا پراکسید هیدروژن با غلظت ۱۰۰ درصد همانطور که پیش از این اشاره شد به عنوان عامل محرکه در سوخت موشک و یا اکسید کننده سوخت به کار می‌رود. به عنوان محرکه ۷۰ تا ۹۸ درصد هیدروژن پر اکسید به بخار و اکسیژن تبدیل خواهد شد و به عنوان اکسید کننده سوخت، پر اکسید هیدروژن داخل اتاقک واکنش پمپ شده و در حضور کاتالیزور صفحه ای نقره یا
باعث شروع تجزیه و تولید بخار توسط سوخت در بالای ۶۰۰ درجه سانتی‌گراد خواهد شد.
لازم به ذکر است که آب اکسیژنه برای از بین بردن لکه‌های پوستی و رفع بوی بد بدن به علت خواص آنتی باکتریال نیز موثر واقع شده و از آن میتوان برای شستشو و ضدعفونی جراحات سطحی در غلظت ۵ درصد استفاده نمود.
فروش آب اکسیژنه آزمایشگاهی
09357007743
شرکت کیان آزما و با تشکر از سایت پایان نامه من